حقیقت توبه، پشیمانی از گناه گذشته و عزم و تصمیم برعدم ارتکاب آن در آینده است.
اگر این حالت برای کسی پیش آمد، این نشانه توبه واقعی است و پذیرفته شدن توبه واقعی حتمی می باشد. لیکن خیلی مهم است که انسان استغفار و طلب بخشش از خداوند نیز بکند.
در مورد توبه از خودارضایی گفتنی است: توبه از خودارضایی چیزی جز پشیمان شدن و ترک گناه و استغفار نیست، بنابراین از این جهت نگرانی خاصی وجود ندارد.
در هر صورت اگر توبه کرده اید و مسیر خود را تغییر دهید و دیگر مرتکب این عمل نشوید خداوند وعده مغفرت داده و تردیدی وجود ندارد که توبه شما پذیرفته می شود. گفتنی است هر گناهی قابل توبه است و خداوند خود فرموده است : ان الله یغفر الذنوب جمیعا ; خداوند همه گناهان را می آمرزد و بلکه فرموده ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین. خداوند توبه و تطهیر کنندگان را دوست دارد.
در برخى موارد مانند غیبت و تهمت طلب رضایت از غیبت شونده نیز در صورت امکان لازم است، ولى در مورد گناهانى همچون زنا و...، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است.
شرایط پذیرش توبه:
ابو حامد غزالى در کتاب احیاء چنین مىگوید : اگر معنى قبول را فهمیده باشى شک نخواهى داشت که هر توبه صحیحى پذیرفته و مقبول است. کسانى که به نور بصیرت مىبینند، و از انوار قرآن مدد مىگیرند، مىدانند که هر قلب سلیمى مقبول خدا و در آخرت در جوار او بهرهمند از نعمت اوست، و آمادگى دارد که با چشم خود به وجه اللّه بنگرد. و مىدانند که قلب در اصل، سلیم آفریده شده است زیرا هر نوزادى با فطرت خدا پرستى آفریده مىشود امّا آن سلامت توسط کدورتى که گرد و غبار گناهان بر آن ایجاد مىکنند از دست مىرود . و مىدانند که آتش ندامت این کدورت و غبار را از بین مىبرد و نور حسنه ظلمت سیئة را از بین می برد .
ظلمت معاصى طاقت مقابله با نور حسنات را ندارد، همچنان که ظلمت شب در مقابل نور روز، و همچنانکه کدورت چرک در مقابل سفیدى صابون .
همانطور که اگر انسان با لباسى که در تن دارد دست به کارهاى پست بزند لباسش کثیف مىشود، و چون آن را با آب گرم و صابون بشوید پاکیزه مىشود، بکار بردن قلب در شهوات، آن را کثیف مىکند و چون آن را با آب اشک و آتش ندامت بشوید پاکیزه و طاهر خواهد شد، و هر قلبى پاکیزه و طاهر شد مقبول است، مگر آن که چرک، چنان در طول زمان متراکم شود که در متن لباس نفوذ کند. که در این صورت صابون قادر به دفع و ازاله آن نیست. گناهان نیز این چنینند که چون بر قلب متراکم شوند، و لایهاى از پلیدى تشکیل دهند، دیگر راه بازگشت و توبه وجود ندارد .
گاهى انسان با زبان مىگوید توبه کردم ولى به لباسشویى مىماند که با زبان بگوید لباس را شستم و وارد عمل نشود، همانطور که این کلام لباس را تمیز نمىکند و نمىتواند صفت موجود در آن را عوض کند، مگر ضد آن صفت را در آن ایجاد نماید، آن کلام هم باعث سفیدى قلب نمىشود.
قرآن مجید مىفرماید: «و هُو الّذِى یقْبل التّوبه عن عِبادِه» او کسی است که توبه را از بندگان خود می پذیرد.(42: 25).
و مىفرماید: «غافِرِ الذّنْبِ وَ قابِلِ التَّوبِ» خدای متعال بخشنده گناهان و توبه پذیر است(40: 3).
امام باقر علیه السلام به محمد بن مسلم چنین مىفرماید: وقتى که مؤمن توبه مىکند، گناهان قبل از توبهاش بخشیده مىشود، پس او باید براى بعد از توبه عمل کند. ولى آگاه باشید بخدا قسم این مزیت فقط براى اهل ایمان است .
راوى مىگوید: عرض کردم اگر بعد از توبه و استغفار گناه کرد و آنگاه دوباره توبه نمود چه؟ فرمود: آیا گمان مىکنى اگر بنده مؤمن از گناه خود پشیمان شود و استغفار و توبه کند خدا توبهاش را نمىپذیرد؟ عرض کردم: او چندین بار این کار را کرده، گناه مىکند سپس توبه و استغفار مىنماید .
فرمود: هر گاه بنده با توبه و استغفار برگردد خدا با مغفرت و بخشش بر مىگردد، خدا بخشنده و مهربان است، توبه را مىپذیرد، و سیئات را مىبخشد .
امام صادق علیه السلام فرمود: گاهى انسان گناهى مىکند و خدا به خاطر آن گناه او را به بهشت مىبرد .
عرض شد: آیا خدا به خاطر گناه او را به بهشت مىبرد؟
بله او گناهى مىکند ولى همیشه از آن گناه بیمناک، و بر نفس خود غضبناک است، خدا هم او را مىبخشد و داخل بهشت مىکند . البته باید دانست توبه براى کسانى نیست که تمام عمر بدى مىکنند تا زمانى که یکى از آنها را مرگ فرا مىگیرد، در آن حال مىگوید: الان توبه کردم (نساء، آیه 18).
برای مطالعه بیشتر ر.ک منابع اخلاقی:
-گناه شناسی/ محسن قرائتی.
-گناهان کبیره/ شهید دستغیب.
- شهید دستغیب، قیامت و قرآن (تفسیر سوره طور).
- مقالات, استاد محمد شجاعی.
- ترجمه جامع السعادات، مرحوم نراقی.
- ترجمه الاخلاق، مرحوم شبر.
- نقطه های آغاز در اخلاق، مهدوی کنی.