اولین و مهمترین نکته ای که باید در برون رفت از این موقعیت مد نظر داشته باشید این است که شما تنها فردی نیستید که با چنین مسأله و یا مسایلی شبیه به آن رو به رو شده اید ولی تنها کسی هستید که می توانید و باید بهترین کمک را با استفاده از توانایی ها و مهارت های فردی و ... به خود بکنید .برای این کار همانطور که خود می دانید شایسته است ابتدا با واقع نگری و به دور از هر گونه مسائل جانبی ، مسأله اصلی خود را شناسایی نموده و توان خود را برای حل آن تجمیع نمایید.
این موضوع در سن جوانی معمولا اتفاق می افتد علت همان هویت یابی جوان می باشد لذا این موضوع را بیشتر بررسی نموده و راهکارهای مناسب این شرایط را بیان میداریم. لازم به ذکر است که ناامیدی، بی هدفی و حالات پیش آمده براى شما، علل و عوامل مختلفى می‌تواند داشته باشد که اهم آنها عبارت است از:
1. نداشتن فلسفه درست و اساسى در زندگى؛
2. فقدان ایده‏آل و آرمان عالى و معنوى،
3. مسائل و مشکلات تربیتى و خانوادگى؛
4. تجربه متعدد ناکامى و شکست در زندگى؛
5. تعارضات فکرى و ناتوانى در حل آنها؛
6. بحران هویت.
مشکلی که طرح کرده‏اید، کم و بیش در بسیارى از جوانان هم سن و سال شما وجود دارد. جوانانى که مانند شما در پى اهداف و آرمان‏هاى بلند و ارزشمندى هستند، با مشکل مضاعفى رو به رو مى‏شوند؛ زیرا - علاوه بر مشکلات روحى ناشى از دوران جوانى و محرومیت‏ها و فشارهاى دوران تحصیل - از اینکه بین وضع موجود و آرمان مطلوبشان، فاصله زیادى احساس مى‏کنند، رنج جانکاهى آنان را مى‏آزارد. در عین حال باید دانست زندگى، مجموعه‏اى از شادى و رنج، کامروایى و ناکامى، تلخى و شیرینى و خلاصه میدان جنگى است که هرکس در آن، سهمى از پیروزى و شکست دارد. همه اینها به شکل‏هاى گوناگون، در زندگى هر فرد وجود دارد و در ایام جوانى و تحصیلى، این فشارها شدیدتر است.
اما چه باید کرد؟ نکته مهم و اساسى، نحوه برخورد انسان با این مسائل است. در این رابطه دو گونه برخورد مى‏توان داشت:
الف: واکنش انفعالى‏ در برخورد انفعالى، انسان همواره مشکلات را بزرگ مى‏بیند و در بیشتر صحنه‏ها خود را شکست خورده مى‏پندارد. به رغم اینکه از خود انتظاراتى بیش از حد توانش دارد، در گشودن راه و گام نهادن به سوى هدف، خود را ناتوان مى‏بیند. امکانات، توانمندى‏ها و موفقیت‏هاى خویش را فراموش مى‏کند و کم‏کم احساس یأس، ضعف و سستى نموده و خود را بیمار مى‏پندارد. اگر این روند ادامه یابد، گرفتار بیمارى‏هایى مى‏شود که با هیچ دارویى درمان نمى‏شود؛ جز با تغییر در روحیه و تغییر در سبک زندگى.
ب: واکنش فعال‏ انسان در برخورد فعال به مقایسه معقول و منطقى، بین خواسته‏ها و توانمندى‏ها و شکست‏ها و پیروزى‏ها مى‏پردازد. توقع از خویش را با واقعیات و توانایى‏هاى فردى و شرایط محیطى و اجتماعى، تنظیم مى‏کند و با جدّیت، نشاط و روحیه بالا، به فعالیت و تلاش مى‏پردازد.
توصیه ما به شما این است که:
1. همواره به آرمان‏هاى دست نیافتنى نیندیشید؛ بلکه خواست‏ها و تمایلات خود را متناسب با میزان و سطح توانایى‏ها خود تنظیم کنید.
2. موفقیت و کامیابى‏هایى را که در زندگى تجربه کرده‏اید در نظر بگیرید به جنبه‏هاى مثبت خود فکر کنید و سعى کنید آنها را در یک برگه‏اى به صورت فهرست، لیست کنید و آنها را شکوفا ساخته و رشد دهید نه آن که زمینه های منفی را بال و پر دارد و پرورش دهید.
3. نشاط خود را همواره حفظ کنید و هرگز خود را مریض و ضعیف به حساب نیاورید. براى حفظ نشاط همه روزه ورزش کنید. ورزش را جزء ضرورى‏ترین فعالیت‏هاى روزمره خود قرار داده هر روز حداقل نیم ساعت الى یک ساعت ورزش کنید. (هر ورزشى که مورد علاقه شماست
4. بروز مشکلات را در زندگى، امرى عادى بدانید و به همان اندازه، آنها را بپذیرید که کامیابى‏ها را پذیرا هستید.
5. هر وقت احساس دلتنگى مى‏کنید حدود 10 دقیقه یک دوش آب ولرم بگیرید و در صورت امکان شنا کنید.
6. براى شرکت در فعالیت‏هاى فرهنگى، هر قدر مى‏توانید تلاش کنید و اگر اصلاً نمى‏توانید، در فرصت‏هاى دیگر این کار را انجام دهید.
7. همواره از خداوند در همه امور مدد جویید و نسبت به آنچه او مقدر مى‏فرماید، راضى باشید.
8. اجتناب از تنهایى؛ سعى کنید به جز مواقعى که ضرورت دارد در تنهایى قرار نگیرید.
9. با افکار منفى خود مقابله کنید یعنى هر وقت این افکار به شما هجوم آورد به هر صورتى که شده خود را از چنبره آن نجات دهید مثلاً خود را به کارى مانند مطالعه یا هر کار دیگرى که علاقه دارید و ممکن است مشغول کنید و نگذارید ذهن شما جولانگاه افکار منفى باشد.
10. به جاى این که به کمبودها و عیب‏ها و ناکامیهاى خود فکر کنید به موفقیت‏ها و امکاناتى که در زندگى از آن بهرمند بوده و هستید فکر کنید. به عبارت دیگر امکانات و شرایط زندگى ما مانند یک لیوانى است که بخشى از آن پر است و بخشى خالى و همه افراد اینچنین هستند سعى کنید به آن بخش پر فکر کنید و از آن بهره ببرید و غصه آن نیمه‏خالی را نخورید چه اینکه از آنچه در اختیار دارید مى‏توانید بهره‏مند شوند، فرصتهاى زندگى را مغتنم بشمرید و از آنچه در آینده پیش خواهد آمد نگران نباشید.
11.از بیکارى و بى‏برنامه‏گى اجتناب کنید و همه اوقات خود را به صورت منطقى پر کنید.براى اوقات شبانه‏روزى خود برنامه ریزی کنید یعنی برای هر ساعت از 24 ساعت شبانه روز، یک فعالیت و کار خاص در نظر بگیرید و بر اساس همان عمل کنید و در پایان روز میزان موفقیت خود را در به اجرا درآوردن برنامه محک بزنید و بسنجید و سعی کنید روز به روز میزان موفقیت را افزایش دهید تا آنجا که کاملا برنامه اجرا شود و برنامه نیز یک برنامه هماهنگ با هدف باشد.
12. به تغذیه خود خصوصا صبحانه اهمیت بدهید و هیچگاه بدون خوردن صبحانه خود را مشغول کار یا مطالعه و یا کلاس نکنید.
13. براى رشد معنویت، باید براى خود برنامه‏ریزى کنید. البته برنامه سنگین نریزید؛ ولى در اجراى آن مداومت و جدیت داشته باشید. هر چه مى‏توانید قرآن بخوانید و از مضامین بلند دعاهاى نقل شده از اهل‏بیت(ع) بهره بگیرید (فاقرأوا ما تیسر منه) البته قرآن را با تأنى و توجه به معنا تلاوت کنید. به مسائل معنوى بویژه نماز اول وقت اهمیت فوق‏العاده بدهید. با توسل به اهل‏بیت(ع) از آنها بخواهید که شما را کمک کنند و همواره امیدوار به لطف و رحمت خدا باشید.
در پایان مطالعه کتاب زیر را توصیه مى‏کنیم: رمز پیروزى مردان بزرگ، استاد جعفر سبحانى.