در هر گناهی، حق الله وجود دارد؛ ولی برخی از معاصی، حق الناس نیز می باشد.
گناه زنای محصنه، حق الله است و شخص زناکار، تنها باید بین خود و خدای خود، حقیقتاً توبه کند و حتی حق افشای گناه خود را نزد همسر ندارد.
توضیحی در باره ی اقسام زنا:
زنا یعنی ارتباط نامشروع زن و مرد که دو حالت دارد: 1. زنای محصنه 2. زنای غیر محصنه
هر گاه یکی از طرفین خواه زن یا مرد یا هر دو انها، دارای همسر (متاهل باشند)، این عمل نامشروع نسبت به او محصنه محسوب می شود و هر گاه یکی از انها یا هر دو انها مجرد (فاقد همسر) باشند، نسبت به او غیر محصنه خواهد بود.به عبارت دیگرمردی که زن دارد اگر با زن دیگری زنا کند و نیز زنی که شوهر دارد با مرد دیگری زنا نماید آن را زنای محصنه گویند که در صورت فراهم بودن شرایط آن بر آنها حد جاری می شود و حد آن رجم یعنی سنگسار کردن زانی و زانیه است.
جوان مجرد که همسر ندارد خواه مرد باشد یا زن، اگر با دیگری زنا کند آن را زنای غیر محصنه گویند و حدش تازیانه است.
البته باید توجه داشت اگر مرد مجرد با زن شوهر دار زنا کند، حد زن رجم است ولی حد مرد تازیانه است چون زنای در حق مرد، زنای غیرمحصنه است و نیز اگر دختر مجردی با مردی که همسر دارد زنا کند، تنها مرد را سنگسار می کنند و بر زن تازیانه می زنند.
احکامی که گفته شد مربوط به موقعیتی است که این جرم در دادگاه صالحه اثبات و توسط فرد به آن اعتراف شود، در غیر این صورت توبه کافی است و در صورت توبه واقعی عواقب اخروی آن مرتفع خواهد شد.
نکته ی قابل توجه این است که وقتی کسی گناهی مانند زنا به خصوص زنای محصنه انجام می دهد از جمع مومنین خارج می شود و قرآن کریم او را کفو مشرکین و زناکاران معرفی می نماید, اما این به این معنا نیست که اگر بخواهد برگردد امکان آن نیست. در صورتی که توبه کند و به سوی خدا بازگردد, می تواند به جمع مومنین وارد شود و توبه اش پذیرفته خواهد بود.
بنابراین اگر چه ممکن است شما به گناه کبیره ای آلوده شده اید، ولی به این دلیل که کاملا پشیمان هستید و تصمیم قاطع به ترک چنین گناهانی دارید، از توبه کنندگان واقعی محسوب می شوید و خداوند فرموده خود توبه کنندگان را دوست دارد. «ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین». پس برای جبران، سعی کنید تاریکی حاصل در قلب را با معنویت و انجام کارهای خوب پاک نمایید و هر وقت یاد گناهان خود افتادید استغفار کنید و از خداوند بخشش بخواهید چرا که خداوند مهربان و آمرزنده است.
پرسشگر گرامی
اصولا هر گناهی قابل توبه است و خداوند خود فرموده است: «ان الله یغفر الذنوب جمیعا; خداوند همه گناهان را می آمرزد. در برخى موارد مانند غیبت و تهمت طلب رضایت از غیبت شونده نیز در صورت امکان و نداشتن مفسده لازم است، ولى در مورد گناهانى همچون زنا، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است.
در آیه 70 سوره فرقان بیان شده است: «إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً؛ مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آوردند و عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات تبدیل مىکند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است».
قرآن مجید مىفرماید: «و هُو الّذِى یقْبل التّوبه عن عِبادِه» او کسی است که توبه را از بندگان خود می پذیرد. (42: 25). و مىفرماید: «غافِرِ الذّنْبِ وَ قابِلِ التَّوبِ» خدای متعال بخشنده گناهان و توبه پذیر است (40: 3).
امام باقر علیه السلام به محمد بن مسلم چنین مىفرماید: وقتى که مؤمن توبه مىکند، گناهان قبل از توبهاش بخشیده مىشود، پس او باید براى بعد از توبه عمل کند. ولى آگاه باشید به خدا قسم این مزیت فقط براى اهل ایمان است.
ابو حامد غزالى در کتاب احیاء چنین مىگوید: اگر معنى قبول را فهمیده باشى شک نخواهى داشت که هر توبه صحیحى پذیرفته و مقبول است. قرآن مجید مىفرماید: وَ هُوَ الّذِىیَقْبَلُ التَّوبَةَ عَنْ عِبادِهِ 42: 25 احیاء العلوم/ فصل پنجم
خداى رحمان و رحیم در قرآن مىفرماید: قُلْ یا عِبادِیَ اَلَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ یَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِیمُ. وَ أَنِیبُوا إِلى رَبِّکُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ اَلْعَذابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ، بگو اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کردهاید از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مىآمرزد. و به درگاه پروردگارتان باز گردید و در برابر او تسلیم شوید، پیش از آنکه عذاب به سراغ شما آید سپس از سوى هیچکس یارى نشوید .
اگر به معناى کلماتى که در آیه آمده توجه کنیم لطف خدا را نسبت به بندگان خواهیم فهمید. «تعبیر به یا عِبادِیَ (اى بندگان من) آغازگر لطفى است از ناحیه خدا، و تعبیر به اسراف به جاى ظلم و جنایت نیز لطف دیگرى است، تعبیر به عَلى أَنْفُسِهِمْ نشان مىدهد که گناهان آدمى همه به خود او باز مىگردد، تعبیر به لا تقنطوا دلیل بر این است که گنهکاران نباید از لطف الهى نومید گردند، تعبیر به من رحمة اللّه تاکید بیشترى بر خیر و محبت الهى است و هنگامى که به جمله إِنَّ اَللَّهَ یَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ مىرسد با حرف تأکید آغاز شده و کلمه الذنوب با (الف و لام) جمع شده همه گناهان را بدون استثناء در بر مىگیرد، بدین صورت است که سخن اوج مىگیرد و دریاى رحمت الهی موّاج مىشود»، بنابراین انسان در تحت هر شرایط و موقعیتى که باشد اگر به سوى خدا باز گردد (توبه کند) و تسلیم فرمانش باشد و از اوامر و نواهى خداى سبحان تبعیت کند، خدا را توبهپذیر و مهربان و بنده نواز خواهد یافت.
امام صادق علیه السّلام فرمود: گاهى انسان گناهى مىکند و خدا به خاطر آن گناه او را به بهشت مىبرد. عرض شد: آیا خدا به خاطر گناه او را به بهشت مىبرد؟ لو عملتم الخطایا حتى تبلغ السّماء ثمّ ندمتم لتاب اللّه علیکم. فرمود: بله او گناهى مىکند، ولى همیشه از آن گناه بیمناک، و بر نفس خود غضبناک است، خدا هم او را مىبخشد و داخل بهشت مىکند. ترجمهاخلاق ص :
گامها و...
