ریشه گناهان در حب دنیا و دنیا پرستی و نفس پرستی است. تا هنگامی که انسان از دنیا مهاجرت نکند و خداپرست واقعی نگردد، گرفتار گناه خواهد بود. چاره واقعی کار سیر و سلوک است از دنیا به سوی خدا . علت اینکه اولیای خدا گناه نمی کنند آن است که تعلقی به دنیا ندارد و تمام تعلق آنها به خدا است و فانی فی الله هستند. بنابراین دو عامل عمده برای ترک گناه لازم است. یکی ترک تعلق به دنیا و دوم محبت خداوند و بندگی او. البته در این راستا علم و ا طلاعات و عمل فراوانی لازم است تا انسان به این نفطه برسد که همان مسیر سیر و سلوک ا ست. بزرگترین مقام و صفتی که برای امامان بر می شمارند مقام عصمت است. عصمت یعنی اینکه گناه نمی کنند. پس گناه نکردن مقام بسیار بزرگی است که به راحتی هم بدست نمی آید. باید برای آن تلاش سلوکی فراوانی انجام داد.