حضور و ادب مع الله

«رَبِّ أدخِلنِی مُدخَلَ صِدقٍ وَ أخرِجنِی مُخرَجَ صِدقٍ وَاجعَل مِن لَدُنکَ سُلطَاناً نَصِیراً»(سوره ی إسراء، آیه ی 81). «رَبِّ أنزِلنِی مُنزَلاً مُبَارَکاً وَ أنتَ خَیرُ المُنزِلِین»»(سوره ی مؤمنون، آیه ی 30). «کَتَبَ اللهُ تَعَالَی عَلَیکُمُ الرَّحمَه». آقا در چه حال است؟ آیا چون «رِجَالٌ لاَ تُلهِیهِم تِجَارَهٌ وَ لاَ بَیعٌ عَن ذِکرِ الله»»(سوره ی نور، آیه ی 38)؛ از زرق و برق دنیا رهایی یافته است و از ماسوی روی برتافته است، و یا چون صبیان، خاک بازی می کند که التُّرَابُ رَبِیعُ الصِّبیَان؟ آیا در حضور است یا دور است؟
حضوری گر همی خواهی ازو غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدّنیا و أهملها

حضوری را علائم است، رأس آن ها، ادب مع الله است«اَلَّذِینَ یَذکُرُونَ اللهَ قِیَاماً وَ قُعُوداً وَ عَلَی جُنُوبِهِم»»(سوره ی آل عمران، آیه ی 192)

از خدا جویم توفیق ادب بی ادب محروم ماند از لطف رب(ملاّی رومی)
در سوره ی والنّجم از اوصاف رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم است که: «وَ مَا یَنطِقُ عَنِ الهَوَی. إِن هُوَ إِلاَّ وَحیٌ یُوحَی». از آن بزرگوار باید سرمشق گرفت که میزان قسط است «لَقَد کَانَ لَکُم فِی رَسُولُ اللهِ اُسوَهٌ حَسَنَهٌ»»(سوره ی أحزاب، آیه ی 22) که زبان اگر یله و رها شود، از مار گزنده تر است، در زیان زبان داستان ها گفته اند.
آقای عزیز هیچ موهبتی از نعمت ترک علایق دنیوی بزرگ تر نیست که همه ی مفاسد به این علاقه متعلّق است.
غلام همّت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلّق پذیرد آزاد است(حافظ)

اگر دستورالعمل می خواهی مگر این آیه را تلاوت نکرده ای؟ «وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدَ بِهِ نَافِلَهً عَسَی أن یَبعَثَکَ رَبُّکَ مَقَاماً مَحمُوداً»»(سوره ی إسراء، آیه ی 80) دوش وقت سحر از غصّه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند(حافظ)

و مگر برایت نخوانده ام؟
در خلوت شب های تارت می توانی
آری به کف سرچشمه ی آب بقا را(دیوان نگارنده)
خلاصه مرد سحر باش که: صَمت و جوع و سهر و خلوت و ذکر به دوام
ناتمامان جهان را کند این پنج تمام

و دست از دامن دوست برمدار: به والله به بالله و به تالله
به حقّ آیه ی نصرٌ من الله
که مو از دامنت دست برندیرم
اگر کشته شوم الحُکم لله (بابا طاهر)

اگر در شب نگرفتی در روز بگیر، وو اگر روز را به رایگان از دست دادی، شب را دریاب. این راه و رسم گدایی را خود جناب دوست به ما یاد داد که فرمود: «وَ هُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیلَ وَ النَّهَارَ خِلفَهً لِمَن أرَادَ أن یَذَّکَّرَ أو أرَادَ شُکُورا»»(سوره ی فرقان، آیه ی 63)، سرّش این است که جواد است و جود، گدا می خواهد. ...
...
...آه آه اگر وقتی بیدار شویم که کاروان رفتند و خبردار شویم که این نبود که ما می پنداشتیم و بدان دلخوش بودیم.
خواجه آگاه است که عدد اربعین در تکمیل ناقصان دخلی عظیم دارد، چه در عالم اسراری عجیب است. مثلاً اولواالعزم پنج تن و اصحاب کساء پنج تن، وانگهی هر یک خامس اصحاب کساء، و نماز واجب شبانه روز در پنج وقت آری؛ الأروَاحُ جُنُودٌ مُجَنَّدَه.
اربعین کلیمی در پیش داری «وَ وَاعَدنَا مُوسَی ثَلاَثِینَ لَیلَهً وَ أتمَمنَاهَا بِعَشرٍ فَتَمَ مِیقَاتُ رَبِّهِ اَربَعِینَ لَیلَه ...»(سوره ی أعراف، آیه ی 143)، به هوش باش و این کم ترین را فراموش مکن. ...
... بزرگان فرموده اند: هر که بعد از نماز صبح و مغرب هفت بار بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیم لاَ حَولَ وَ لاَ قُوَّهَ إِلاَّ بِاللهِ العَلِیِّ العَظِیم و سی مرتبه سُبحَانَ اللهِ وَ الحَمدُللهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أکبَر بگوید؛ از جمیع آفات و بلیّات در امان خدای تعالی است.

(کتاب شریف نامه ها برنامه ها / ابوالفضائل حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله/ ص 51 تا 53 و 57 تا 59)