شفاعت را باید از این جا به همراه خود ببرید

... خداوند تبارک و تعالی بر اساس قابلیّت هر جدول وجودی تجلّی می کند.

علم بر اساس اشتداد جوهری نفس، پیوسته ظرفیت وجودی خود را گسترش دهد. ...

... نفس ناطقه ی انسانی در ابتدا نطفه ای است که در مسیر صراط مستقیم قرار می گیرد و استعداد سیر تا بی نهایت را پیدا می کند. مشروط بر این که استعداد خود را ضایع نکند و به تعبیر حضرت آقا خود را به دست کسی بسپارد که او را به حقیقت بالا ببرد.
... انسان می تواند به وسیله ی تحصیل علم وسیع تر شود و از ربّ مقیّد خود به ربّ مطلق راه یابد. مگر این که وقت شکوفایی انسان بگذرد و شخص استعدادهای خود را به کار نگیرد و خود را ضایع کند. همانند این که به جای بهره گیری از استعدادهای یک تخم گیاه آن را در گوشه ای رها کنیم و در زمین نکاریم تا پوسیده شود و پس از مدّتی دوباره بخواهیم آن را بکاریم و جوانه زند و رشد کند. خوب تصدیق می فرمایید که امکان پذیر نیست.

غرض این که استعداد افراد را با علم می توان شکوفا کرد.
و لذا فرموده اند: شفاعت ما به کسانی که قابلیّت پیدا نکردند و در دنیا خود را ضایع ساختند، نخواهد رسید.

در همین جا سرّ فرمایش حضرت آقا را می توان دریافت که فرموده اند: «شفاعت را باید از این جا به همراه خود ببرید.» ...

(مجلس سی ام: طهارت سرّ انسان(4))

برگرفته از کتاب شریف «شرح مراتب طهارت»؛ از رساله ی وحدت از دیدگاه عارف و حکیم حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله/ شارح: استاد صمدی آملی حفظه الله / نشر رَوح و ریحان