فقه شریف باید در متن انسان و اجتماع پیاده شود

الحمد لله ربّ العالمین و صلّی الله علی سیّدنا و نبیّنا ابی القاسم محمّد و علی اهل بیته الطّیّبین الطّاهرین و علی جمیع الأنبیاء و المرسلین و علینا و علی عباد الله الصّالحین.

... موضوع بحث را به لطف خدا از مراتب طهارت آغاز می کنیم تا – إن شاء الله – به عنوان ابتدایی ترین عمل و مرحله برای مراحل بعدی کمالات انسانی باشد.
استدعای ابتدایی این کم ترین از محضر عزیزانم آن است که مجلس را به عنوان مجلس علم و عمل بپندارند و هم گوینده و هم شنوندگان گرامی سعی نمایند در فکر توفیق عمل آن ها قرار گیرند. استدعای بعدی ما این است که سعی کنیم مجلس خود را مجلس انس قرار دهیم تا دل ها به همدیگر نزدیک شوند زیرا آن چه اصل و محور است، نزدیکی دل ها است نه نزدیکی تن ها. ... (مجلس اوّل : سر آغاز سخن)

طهارت فقهیّه :

«طهارت» حاوی یک معنای ظاهری و یک معنای باطنی است. معنای ظاهری طهارت «پاکی» است. ... درباره ی طهارت ظاهری عرض می کنیم که این طهارت در سه بخش وضو، غسل و تیمّم حاصل می شود و این طهارتی است که در فقه مطرح است.

طهارت فقهیّه را در فقه برای این مطرح فرموده اند که بدن انسان را از نجاست های ظاهری پاک کند که فقه شریف مربوط به بدن و اعمال قالبیّه ی آن همانند نماز و روزه و احکام شرعی است که با انجام آن انسان در مرتبه ی بدن به مقام تجلیه می رسد و تجلیه مربوط به ظاهر انسان است که مطابق قوانین شرع و احکام شرعی آن آراسته می شود.

لذا فقه شریف باید در متن انسان و اجتماع پیاده شود تا هر دو را تجلیه نماید. (مجلس اوّل : طهارت فقهیّه)

برگرفته از کتاب شریف «شرح مراتب طهارت»؛ از رساله ی وحدت از دیدگاه عارف و حکیم حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله/ شارح: استاد صمدی آملی حفظه الله / نشر رَوح و ریحان