رهنمودهای امام صادق علیه السّلام ((ترجمه مصباح الشّریعه ))- عباس عزیزى اراکى

ترجمه ی باب بیست و سوم : سلامتى

امام صادق (ع) فرمود:

براى دین و قلب و فرجام امورت ، در هر کجا و در هر حالى که هستى ، از خداوند - عزّ وجلّ - درخواست سلامتى کن ؛ چرا که هر کسى که به دنبال آن باشد، آن را خواهد یافت .

پس چگونه است حال آن کسى که در معرض بلا باشد، و راه هاى مخالف سلامتى را پیموده ، و اصول آن را نادیده گرفته ، و سلامتى را عین تلف و تلف را همچون سلامتى بیند؟!

سلامتى دین در هر دوره اى - به خصوص در عصر حاضر - نایاب است . راهى که تو را بدان مى رساند، تحمّل جفا و آزار خلایق ، صبر بر سختى ها، کم کردن مؤونه زندگى (به اندک راضى بودن )، ترک آن تکلّف ها، اگر چه رعایت آن لازم باشد و قناعت ورزیدن به حداقل ممکن .

اگر چنین راهى ممکن نبود، پس خلوت گزیدن مفید خواهد بود و اگر این هم نشد، خاموشى نیک است و البته این ، چون خلوت گزیدن نیست و اگر خاموشى هم نشد، پس سخن در چیزى گوى که تو را سودى رساند و این نیز چون خاموشى نباشد.

واگر راهى بدین هم نیافتى ، پس با درونى صاف و بدون تیرگى ، و با قلبى خاشع و بدنى شکیبا بر سختى ها، نفس خود را در بیابان ها (ى رنج ) بیفکن .

خداوند - عزّ وجلّ - فرماید: ((کسانى که بر خویشتن ستم کار بوده اند [هنگامى که ] فرشتگان جان شان را مى گیرند، مى گویند: در چه [حال ] بودید؟ پاسخ مى دهند: ما در روى زمین از مستضعفان بودیم . مى گویند: مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید؟...)).

از وجود بندگان صالح خداوند بهره جوى و همنشینى با آنان را مغتنم دان . با هم قطاران خود مفاخره مکن و با دشمنان ، منازعه منما. هر کس که گفت : ((من )) بگو: ((تو)). ادعاى هیچ چیز مکن ، اگر چه بدان علم و معرفت داشته باشى .

رازت را جز براى کسانى که در دین از تو برترند فاش مکن ، تا بزرگى یابى (چرا که چنین انسان هایى کم و نایاب اند) و هر گاه چنین کردى ، سلامت [در دین ] را به دست آورده اى و بدون دلبستگى (به چیزى ) به خدا پیوسته اى !

متن کامل کتاب شریف مصباح الشّریعه در کتاب خانه ی پایگاه اخلاق و عرفان موجود می باشد.