نخستین گام در سلوک به سوى حق تعالى :

بدان که اوّل شرط مجاهده با نفس و حرکت به جانب حق تعالى ، تفکّر است ، و بعضى از علماى اخلاق آن را در بدایات در مرتبه ی پنجم قرار داده اند، و آن نیز در مقام خود صحیح است .
و تفکّر در این مقام عبارت است از آن که ، انسان لااقل در هر شب و روزى مقدارى - ولو کم هم باشد - فکر کند در این که آیا مولاى او که او را در این دنیا آورده ، و تمام اسباب آسایش و راحت را از براى او فراهم کرده ، و بدن سالم و قواى صحیحه ، که هر یک داراى منافعى است که عقل هر کس را حیران مى کند، به او عنایت کرده ، و این همه بسط بساط نعمت و رحمت کرده ، و از طرفى هم این همه انبیاء را فرستاده ، و کتاب نازل کرده ، و راهنمایى ها نموده ، و دعوت ها کرده است ، آیا وظیفه ی ما با این مولاى مالک الملوک چیست ؟
آیا تمام این بساط، فقط براى همین حیات حیوانى و اداره کردن شهوت است که با تمام حیوانات شریک هستیم ، یا مقصود دیگر در کار است ؟
آیا انبیاء کرام ، و اولیاء معظم ، و حکماى بزرگ و علماى هر ملّت که مردم را دعوت به قانون عقل و شرع مى کردند، و آن ها را از شهوات حیوانى ، و از این دنیاى فانى پرهیز مى دادند، با آن ها دشمنى داشتند و دارند، یا راه صلاح ما بیچاره هاى فرو رفته در شهوات را مثل ما نمى دانستند؟ ( امام خمینی رحمه الله ، چهل حدیث ، ص 5 و 6 )