تفسیر سوره ی عصر به بیان محقّق خواجه نصیر الدّین طوسی :

ترجمه ی فارسی متن عربی :

یعنی سوگند به عصر که انسان بر اثر اشتغال به امور طبیعی و استغراق در نفوس بهیمی در زیانکاری است مگر کسانی که دو قوّه ی نظری و عملی کامل شده اند و به معارف نظری مکمّل عقول خلایق اند و اخلاق شان را تکمیل و تهذیب می نمایند.

ایمان تصدیق است و تصدیق علم و علم کمال قوّه ی نظری و به فعلیّت رسیدن آن است. عمل صالح از قوّه ی عملی به کمال رسیده صادر می گردد و موجب ترفیع کَلم طیّب نفس ناطقه ی انسانی است که « إِلَیهِ یَصعَدُ الکَلِمُ الطَیِّبُ وَ العَمَلُ الصَّالِحُ یَرفَعُهُ » (سوره ی فاطر/ آیه ی 10) ...

عقول خلایق را به معارف نظریّه تکمیل کردن، تواصی به حق است که معارف حقّه ی الهیّه است. و مفادّ تواصی این است که معارف را به یکدیگر تعلیم می دهند و هم چنین در تواصی به صبر... .

( انسان و قرآن/ علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله/ ص 39 )