گشایش هشت در بهشت
شیخ بهایى رحمه الله در کتاب نفیسش موسوم به اربعین ، حدیثى از امام باقر علیه السّلام نقل کرده که : شخصى به نام شیبه هذلى نزد پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم آمد و گفت : اى رسول خدا ! من پیر شده ام و سنّ من بالا رفته است و مرا توانایى به عمل نماز و روزه و حج و جهاد که خود را به آنها عادت داده ام نمانده است ، پس اى رسول خدا! دستورى سبک یادم ده تا خداى مرا از آن بهره رساند.
پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: گفتارت را دوباره بازگو کن ! شیبه سه بار سخنش را بازگو کرد. رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم گفت : در گرداگرد تو درخت و کلوخى نیست مگر این که از رحمت تو به گریه افتاد. چون نماز صبح را گزاردى ، ده بار بگو : سبحان الله العظیم و بحمده و لا حول و لا قوّه الاّ بالله العلیّ العظیم که البتّه خدای عزّوجل تو را به گفتن آن از کورى و دیوانگى و بیمارى خوره و تنگدستى و نادارى و رنج پیرى نگاه مى دارد. شیبه مى گفت : اى رسول خدا! این از براى دنیاى من است ، از براى آخرت چه باید کرد؟ رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود : بعد از هر نماز مى گویى : اللَّهُمَّ اهدِنِی مِن عِندِکَ وَ اَفِض عَلَیَّ مِن فَضلِکَ وَ انشُر عَلَیَّ مِن رَحمَتِکَ وَ اَنزِل عَلَیَّ مِن بَرَکَاتِکَ. شیبه این کلمات را بگرفت و برفت . پس رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود : اگر بدین دستور عمل کند و به عمد آن را ترک نگوید، درهاى هشت گانه ی بهشت به رویش گشوده شود، از هر کدام که خواهد داخل بهشت شود.

مَثَل کور چراغ به دست
شرط بسیار مهم تأثیر اذکار و ادعیه و اوراد و نظائرها طهارت انسان است که صرف لقلقه ی لسان سودى نبخشد؛ بلکه مبادا موجب قساوت و بعد هم بشود؛ زیرا که ذکر عارى از فکر است ، یعنى قلب بى حضور است ، و قلب بى حضور، چراغ بى نور است و شخص بى نور، از ادراک حقایق دور است . و مثل ذکر بى حضور مثل کورى است که در دست او مشعل نور است .

کتاب پندهای حکیمانه ؛ حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله