انسان ها معادن اند، باید معدن ها را درآورد
نکته اى بلند از استادم ، شادروان جناب علاّمه آقا سیّد محمّد حسن الهى طباطبایى تبریزى ، جانم به فدایش ، به یادگار دارم .
روزى در شیخان قم به حضور مبارکش افتخار تشرّف داشتم و هیچ گاه در محضر فرخنده اش یک کلمه از دنیا و از کسى گله و شکوى و حرف کم و زیاد مادّى نشنیدم ؛ دنیا را آب ببرد او را خواب ببرد، فرمود : آقا، انسان ها معادن اند، باید معدن ها را درآورد.
غرض ‍آن جناب این که، هم چنان که کوه ها داراى معادن طلا و نقره و الماس و فیروزه و غیرها هستند، انسان ها نیز مانند کوه ها داراى معادن گوناگون حقایق و معارف اند، باید هر کسى کوه وجودش را بشکافد و آن معادن را استخراج کند، یعنى در روان شناسى بکوشد تا آب زندگى از او بجوشد. البتّه این سخن را عمق دیگر است ، صبر کن تا صبح دولتش بدمد.

کتاب داستان های عارفانه از حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله