قرآن سفره ی رحمت رحیمیه الهی است.
رحمت رحمانی وقف عام است مثل این هوا که همه استفاده می کنند انسان، حیوان، درنده، گزنده...همه از این هوا استفاده می کنند نباتات، دریایی ها، همه از این هوا استفاده می کنند این رحمت رحمانی الهی است. امّا رحمت رحیمیه الهیه سفره ی خاص است، سفره ی خاص الهی است. هرکسی کنار این سفره راه ندارد این سفره فقط برای شما گسترده شده است. قدر خودتون را بدانید شما باید از این سفره لقمه بردارید طعمه بردارید «القُرآنُ مَأدبَهُ الله» قرآن سفره ی خداست و بر روی این سفره انواع نعمت های روحانی قرار گرفته است. سفره ی انسان ساز یعنی همین سفره !
قدرتون را بشناسید، از این سفره باید لقمه بردارید.
حواست جمع باشه! ببینید به سوی کدام سفره دست دراز می کنید؟ مبادا به سوی سفره های هرزه دست درازکنید!
ای بسا ابلیس آدم روی هست پس به هردستی نبایدداد دست
شما در دو تا رحم پرورانده می شوید یکی رحم مادر عزیز است که به این نشئه می آیید والآن هم که دراین نشئه هستید حواستون جمع باشه که در رحم هستید. شما در دو تا رحم تربیت می شوید. الآن هم ما در رحم طبیعتیم، در رحم دنیاییم، هیچ کس طبیعت را نکوهش نکرد، هیچکس دانشمند طبیعی را به لحاظ دانشش نکوهش نکرد. هیچ کس نمی گوید طبیعت بد است. نمیگه زمین بد است، آفتاب بد است، ستاره ها بد هستند، کهکشان ها بد هستند. ما در این رحمیم داریم تربیت می شویم.
اینکه دنیا را نکوهش کرده اند :
چیست دنیا ؟ از خدا غافل شدن نی لباس و نقره و فرزند و زن
لباس و نقره و فرزند و زن ضروریه! (منظور از) دنیا، غفلت است،(منظور از) دنیا، حرام است، (منظور از) دنیا، گناه است. نه (اینکه) دنیا یعنی زمین و آسمان. اگر می بینید یه دانشمند الهی در قلمش، کتابش، یه دانشمند طبیعی را نکوهش می کند، نمی گوید علمت بد است. می گوید چرا در این حدّ توقف کردی؟ بیا بالاترها خبرهاییه. علم تو غلط نیست. علم، تشریح آناتومی، دار هستیه. بالاتر بیا ! کسی نگفت که علم غلطه.
ما داریم در این رحم دنیا ساخته می شویم، ببینید خودتون را چگونه می سازید؟ این دبیرستان ها، این مدارس، این حوزه ها همه برای ایفای این حقیقت اند که مردم را آگاهی بدهند. پسران و دختران اجتماع را، نفوس مستعدّه را آمادگی بدهند که برای ابد خودشون را درست بسازند. دار، دار علم است. «القُرآنُ مَأدبَهُ الله» از این سفره غذا بگیرید! «مَأدُبِه» هم خواندند که جناب سید مرتضی علم الهدی در غُرر و دُررش «مَأدِبِه» هم خونده است. قرآن «مَأدِبه الله» است. مأدبه، ادبستان را می گویند. «ادبستان» (همان است) که ما به تخفیف می گوییم «دبستان»، «دبستان» مخفف «ادبستان» است. «ادب» چیه ؟ ادب ؟ الآن می فرمایید دستور زبان فارسی، دستور زبان عربی، اینها را می فرمایید که از علوم ادبی اند، چطور دستور زبان، نگاهدار حدّ زبان است؟ هر زبانی دستوری دارد، آن دستور نگاهدارنده ی حدّ اون زبان است. این را می گویند «ادب». وقرآن «ادبستان» است، نگاهدارنده حدّ انسان است. انسان حدّی دارد، انسان صورتی الهی دارد، انسان گرگ و پلنگ نیست، درنده نیست، حیوان نیست. انسان مظهر اتمّ حق سبحانه است. انسان باید از این ادبستان که قرآن است ادب بیاموزد وانسان محشورشود برای ابد! آقا! داری برای ابدخودت را می سازی .خانم! داری برای ابد خودت را می سازی. آن آفریدگار تو، صانع تو برای تو دستور قرار داده است...
* گلچینی از بیانات حضرت علاّمه حسن زاده آملی حفظه الله / افتتاحیه دبیرستان اَهلَم محمودآباد مازندران