عالم برزخ و تجسّم اعمال (2) :

مطالب ذیل در مورد سفر به عالم برزخ است که مسافر این سفر، مشاهدات خود را بیان می دارد و در تأیید آنها متن عربی روایت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم را هم در پاورقی کتاب می آورد که اینجا تنها به بیان مشاهدات این مسافر عالم برزخ که به نحوی ترجمه ی فارسی برخی عبارات حدیث شریف معراج است، بسنده می شود :
احوال بعضی از زنان مسلمان که در برزخ عذاب می شوند : (حدیث معراج در کتاب بِحارُ الأنوار، ج 8 ، ص 309 ، روایت 75 ، باب 24) :
1- زنانی که موهای سرشان را به نامحرمان نشان می دهند : آنگاه مرا به جایی برد که آنجا زنانی را دیدم که (آنها را) از موی سرشان آویزان کرده بودند در حالی که مغز سرشان می جوشید. از هدایت (راهنمای سفر) پرسیدم این زنان مگر چه کرده اند که ... ؟ فرمود : این عدّه از زنان، کسانی هستند که از نشان دادن موی سر خود به نامحرمان ابائی نداشتند. اینها با بیرون گذاشتن موی سر خود، در حالی که خداوند تبارک و تعالی به خاطر حفظ ارزش زن و امنیّت جامعه، حجاب را واجب نمود، امر الهی را زیر پا گذاشتند ... . ص 73 و 74
آیات مربوط به حجاب قرآنی و اسلامی که تنها مصداق آن چادر می باشد : آیه 59 سوره احزاب و آیه 31 سوره نور.

2- زنانی که شوهرشان را اذیّت می کنند : بعد از این ... مرا به نقطه ی دیگری برد که آنجا زنانی را نشان داد که (آنها را) از زبان های شان آویزان کرده بودند و از آب حَمیم در گلوی آنان می ریختند. گفت : این زن ها، زنانی بد خُلق و بد زبان بودند و با نیش زبانی که داشتند، شوهران شان را اذیّت می کردند ... . ص 76 امام صادق علیه السّلام فرمودند : مَلعُونَهً مَلعُونَهً إِمرَاَهٌ تُؤذِی زَوجُهَا وَ تَغمَه وَ سَعِیدَهً سَعِیدَهً إِمرَاَهٌ تَکرِمُ زَوجُهَا وَ لاَ تُؤذِیه وَ تُطِیعُهُ فِی جَمِیعِ اَحوَالِهِ (بحار الأنوار، ج 103، ص252، روایت 55، باب 4، نسخه ی بیروت) ؛ ملعون است ملعون است، زنی که شوهرش را آزار دهد و او را غمگین سازد و خوشخبت است خوشبخت است، زنی که شوهرش را احترام کند و او را نیازارد و در همه ی احوال از او اطاعت کند. ص 77

3- زنانی که شوهران شان را تمکین نمی کنند : در جایی دیگر از جهنّم زنانی را دیدیم که (آنها را) از پستان های شان آویزان کرده بودند. گفت : این ها را که می بینی، زن هایی بودند که بدون توجّه به خواسته های نفسانی شوهران شان به تمایلات آنها بی اعتنا بودند و این باعث به گناه افتادن شوهران شان می شدند و لذا هر وقت شوهران شان از آنها تمکین می خواستند، به بهانه ای مانع بودند. ص 77

4- زنانی که بدون اجازه ی شوهران شان بیرون می روند : در یکی دیگر از منازل جهنّم، زن هایی را دیدیم که (آنها را) از پاهای شان آویزان کرده بودند. گفت : این زن ها بدون اجازه ی شوهران شان به کوچه، بازار، خانه ی اهل فامیل و غیره رفته اند در حالی که شوهران شان راضی نبودند. پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : فِیمَا اَوصِیَ بِهِ النَّبِیُّ صلّی الله علیه و آله و سلّم علیا لا َتَخرُج مِن بَیتِ زَوجِهَا إِلاَّ بِإِذنِهِ فَإِن خَرَجتَ بِغَیرِ إِذنِهِ لَعَنَهَا اللهُ وَ جِبرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ لاَ تُعطِی مِن بَیتِ زَوجُهَا شَیئاً إِلاَّ بِإِذنِهِ (بحار الأنوار، ج 103، ص257، روایت 2، باب 5، نسخه ی بیروت) ؛ پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : زن نباید بدون اجازه ی شوهرش از خانه اش (خانه ی شوهرش) خارج شود و اگر بدون اجازه او خارج شد، خدا و جبرئیل و میکائیل، به او لعنت می فرستند و نباید بدون اجازه ی شوهرش، چیزی از خانه ی او به کسی عطا کند. ص 78 و 79

5- زنانی که آرایش می کنند و خودشان را به نامحرمان نشان می دهند : در ادامه، زنانی را دیدیم که گوشت بدن شان را می خوردند و آتش از زیر پاهای شان زبانه می کشید. گفت : اینها زنانی هستند که آرایش می کردند و بیرون از خانه به غیر از شوهران شان، (نامحرمان) آنها را می دیدند. این زن ها خود را با آرایش، زیبا جلوه می دادند تا نامحرمان ببینند و به گناه بیافتند. اینها کسانی هستند که بسیاری از خانواده ها را متلاشی کرده اند. اگر اینها خودشان را بَزَک نمی کردند و با حالت شیطانی بیرون نمی آمدند، مردان زیادی که دل به زندگی خانوادگی بسته بودند و به زن و فرزندان خود عشق می ورزیدند، از همسران خود دل سرد نمی شدند و (زندگی شان) به طلاق منجر نمی شد. اینها باعث نابودی بنیان خانواده ها شدند ... . زنانی که برای بیرون رفتن از خانه در جلوی آینه می ایستند و با وسایل آرایشی، سر و صورت شان را تزیین می کنند در حقیقت ظاهری که واقعی نیست، واقعی جلوه گر می شود و این پرده ای است باطل، که روی حقیقت می کشند و بیننده (دیگران)به خیال این که اینها زیبا یند، فریب می خوردند و به گناه می افتند ... . طبق شرع مقدّس اسلام، که دوری از نامحرم را برای زن و مرد مصونیت می داند و زینت زن را برای نامحرمان، حرام می داند ... و در غیر این صورت، زینت زنان برای شوهران شان ... در محیط خانه ی خود، عبادت محسوب می شود. ( البتّه تنها در محیط زناشویی). مردها نیز نباید نگاه کنند. حدیثی از امام صادق علیه السّلام است که ایشان فرمودند : النَّظَرُ سَهمٌ مِن سِهَامِ اِبلِیس مَسمُومٌ وَ کَم مِن نَظرَه اَورَثت حَسرَهً طَویلَه (بحار الأنوار، ج 101، ص40، روایت 46، باب 33، نسخه ی بیروت) ؛ نگاه (به نامحرم) تیری از تیرهای مسموم شیطان است و چه بسا نگاهی که حسرتی طولانی را به دنبال داشته باشد (و جسم و روح شخص را مریض می نماید و آرام آرام ایمانش را نابود می کند) . ص 79 - 81 (البتّه این نگاه در مورد هر دو طرف است یعنی مربوط به زن و مرد نامحرم، می شود. امّا با توجّه به زیبایی چهره ی زن، بیشتر هشدار به مرد است. و در مواردی هم در مورد نگاه زن و مرد محرم، نیز می باشد غیر از زن و شوهر و نگاه مرد به مرد و زن به زن نیز که از روی شهوت باشد، در مواردی شامل این روایت می شود که توضیحات بیشتر پیرامون نگاه کردن در رساله های توضیح المسائل آمده است.)

6- زنانی که به احکام شرع اهمّیت نمی دهند : از آن منزل به منزل دیگی از منازل جهنّم رفتیم و زنانی را دیدیم در حالی که پاهای شان را به دستان شان بسته بودند. مارها و عقرب ها به آنها هجوم آورده و آنها را نیش می زدند. گفت : بگذار کاملاً رفتار این زن ها را در دنیا شرح دهم تا بدانی مستحقّ عذاب اند. اینان زنانی بودند بی قید، یعنی به تکالیف شرعی اهمّیت نمی دادند. وضو می گرفتند تا نماز بخوانند امّا وضوئی بی طهارت می گرفتند و به نماز اهمّیت نمی دادند و آن را سبک می شمردند. گاهی می خواندند و گاهی نمی خواندند ... . لباس شان را تطهیر نمی کردند. غسل واجبی که به عهده شان بود، به جا نمی آوردند ( مثل غسل جنابت، غسل حیض و ... ) . زنانی کثیف و دور از نظافت بودند ... .ص 82 و 83

7- زنان زناکار که فرزندان حرام را به شوهرشان نسبت می دهند : برای دیدن احوال عدّه ی دیگری از زنان مسلمان که در جهنّم به سر می بردند، رفتیم . در آنجا زنانی را دیدیم که کر و لال و کور بودند و در جایگاهی از آتش قرار گرفته بودند. مثل کسی که او را در گودالی پر از آتش بیاندازند، در حالی که مغز سرشان از بینی بیرون می زد و بدن شان از جُزان و بَرَص، قطعه قطعه می شد. گفت : اینها زنانی زناکار بودند که فرزند حرام را که از زنا به دنیا می آوردند، به شوهرشان نسبت می دادند و می گفتند این فرزند فِراش توست. ص 84

8- زنانی که خود را به نامحرمان عرضه می کنند : مرا به منزلی برد که آنجا زنانی را دیدیم که با قیچی آتشین، گوشت بدن شان را از سر و پا و جاهای مختلف بدن، می بریدند و نعره ی صدای شان، گوش فلک را کر می کرد و کسی به فریادشان نمی رسید. گفت : این زن ها، زنان زناکار بودند و خود را برای مردهای اجنبی عرضه می کردند و حال، عذابِ لذّت زود گذر آن زمان را می بینند. ... و این عذاب، عذابی است که خودشان مهیّا کرده بودند. با این که خدا فرمود : وَ لاَ تُلقُوا بِاَیدِیکُم إِلَی التَّهلُکَهِ(سوره بقره ، آیه 195)؛ با دست خود، خود را به هلاکت نرسانید . با این حال، زندگی زود گذر دنیا را به زندگی ابدی آخرت ترجیح دادند ... . چقدر خداوند بزرگ فرمود : أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لاَّ تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ (سوره یس ، آیه 60 ) ؛ ای فرزندان آدم مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید زیرا وی دشمن آشکار شماست . حالا این عذاب را که با ذرّه ذرّه ی لذّت های حرام بوجود آمده باید خریدار باشید و راه فرار و توبه دیگر، عالم برزخ نیست و راه توبه فقط در دنیا باز بود و بعد از مرگ هرگز . ص 86 – 88

9- زنانی که قوّادی می کنند : سپس زنانی را دیدیم که صورت و بدن شان می سوخت و أمعاء و أحشاء خودشان را می خوردند. گفت : این زن ها، زن هایی بودند که قوّادی می کردند. عرض کردم : قوّادی دیگر چیست ؟ گفت : قوّادی یعنی واسطه گری بین زن و مرد به صورت حرام ... اینها واسطه و دلاّل این کار بودند و زنان را می فریفتند و با مردها جمع می کردند. ص 89

10- زنانی که سخن چین و دروغ گو هستند : به جایی از جهنّم رسیدیم که در آنجا، عدّه ای را دیدیم که سر خوک داشتند و بدن الاغ و هزاران هزار از انواع عذاب ها را بر آنها وارد می کردند . گفت : اینها زنان سخن چین و نمّام و دروغ گو بودند و سخن این و آن را به نزد دیگری می بردند و دروغ می بستند. این زن ها با نقل سخن دیگران، ما بین مردم دشمنی ایجاد می کردند. ص 90 و 91

11- زنانی که خواننده و نوحه گر و حسود هستند : در یکی از منازل جهنّم، زنانی را دیدیم که صورت شان، شَکل سگ بود. از ناحیه ی پشت آنها آتش وارد می شد و از دهان شان بیرون می آمد و تازیانه های سهمگین ملائکه ی عذاب، هر لحظه بر سر آنها نواخته می شد ، نعره و صدای شان عالم را فرا گرفته بود. گفت : همین زن ها را می بینی، بارها و بارها، شنیدند که نباید صدای شان را نامحرم بشنود و همچنین شنیدند که با نامحرم بیش از حدّ ضرورت نباید صحبت کنند امّا گوش نکردند. تازه این زن ها برای نامحرمان، شعر و سرود می خواندند و هر لحظه که نامحرمان آنها را برای صدای خوش شان تشویق می کردند، سعی می کردند بهتر و بهتر بخوانند تا بیشتر محبوب واقع شوند. غافل از این که هر حرفی که خواندند، آتشی را برای خود بر افروختند. و بعضی از این زنان، صدای شان را ضبط می کردند تا علاوه بر مستمعین حاضر، دیگران هم استفاده کنند و چه بسیار جوانان دختر و پسر، که با (شنیدن) صدای اینها، مغلوب هوای نفس شده و برای همیشه گمراه شدند و وزر و وبال آنها نیز بر گردن اینها است.( هم خود این افراد گناه کار هستند و هم کسانی که باعث این گناه شدند) .آری این زنان، زنان رقّاص و خواننده بودند که برای نامحرم می خواندند. ص 92 و 93
هدایت گفت : تو را به جایی می برم که خیال نکنی هر چه عذاب است برای زنان مقرّر شده است. در ادامه ی این سفر به منازل دیگری جهنّم وارد شدند که به آنها اشاره می شود : 1- احوال ظالمین . 2- احوال کسانی که به نحوی به حاکم جَور کمک می کردند . 3- رباخواران معذّب . با شکم های بزرگ که از بزرگی شکم، قادر به حرکت نبوده و میخ کوب در زمین بودند. 4- احوال زناکاران . 5- لواط کاران . 6- شراب خواران . 7- حرام خواران . 8- عیب جوی هرزه زبان . 9- کسانی که اموال یتیم را به ناحق می خورند. 10- رشوه خواران و رشوه دهندگان و واسطه گران . 11- کسانی که نماز عشاء را نخوانند و ترک کنند. 12- یک لقمه نان به بی نماز، گناهش از کشتن هفتاد پیغمبر بیشتر است. 14- جایگاه منافقین . برای هر کدام از این موارد نیز عذاب هایی ذکر شده است . همچنین آیات و روایاتی هم آمده که در متن کتاب قرار دارد.
بعد وارد بهشت می شوند و منازلی از بهشت را نام برده از جمله منازل شهداء و مطالبی را پیرامون آنها بیان می دارد.

کتاب سفر به عالم برزخ ، علی رضا اسد اللّهی فرد. ......................................................................................................
ادامه ی مطالب را در قسمت سوم مطالعه فرمایید... .