مناجات خمس عشره از شرط چهارم کلمه ی لا إله إلاّ الله، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام :
الخامِسه : « مُناجات الرّاغِبین » ؛ پنجم : مناجات مشتاقان
اِلهى اِنْ کانَ قَلَّ زادى فِى الْمَسیرِ اِلَیْکَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِالتَّوَکُّلِ عَلَیْکَ، وَ اِنْ کانَ جُرْمى قَدْ اَخافَنى مِنْ عُقُوبَتِکَ، فَاِنَّ رَجآئى قَدْ اَشْعَرَنى بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِکَ،
خدایا، اگر توشه ام براى پیمودن راه به سوى تو اندک است، ولى گمانم به توکّل و اعتماد بر تو نیکوست و اگر جرم و گناهم مرا از کیفر تو ترسناک کرده ولى امیدم به من نوید ایمنى از انتقامت را مى دهد،
وَ اِنْ کانَ ذَنْبى قَدْ عَرَضَنى لِعِقابِکَ فَقَدْ اذَنَنى حُسْنُ ثِقَتى بِثَوابِکَ، وَ اِنْ اَنا مَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الْأِسْتِعْدادِ لِلِقآئِکَ، فَقَدْ نَبَّهَتْنِى الْمَعْرِفَةُ بِکَرَمِکَ، وَ آلائِکَ، وَ اِنْ اَوْحَشَ ما بَیْنى وَ بَیْنَکَ فَرْطُ الْعِصْیانِ وَ الطُّغْیانِ، فَقَدْ انَسَنى بُشْرَى الْغُفْرانِ وَ الرِّضْوانِ،
و اگر گناهم مرا در سر راه کیفرت قرار داده ولى اعتماد خوبى که به تو دارم مرا به پاداش نیکت آگاه کرده و اگر غفلت و بى خبرى مرا از آمادگى براى شرفیابى درگاهت به خواب عمیقى فرو برده ولى معرفت و آگاهى از کرم و بخشش هایت مرا بیدار کرده و اگر زیاده روى در نافرمانى و سرکشى میان من و تو را تیره ساخته ولى مژده آمرزش و خوشنود شدنت مرا به هم دمى و انس با تو کشانده،
اَسْئَلُکَ بِسُبُحاتِ وَجْهِکَ، وَ بِاَنْوارِ قُدْسِکَ، وَ اَبْتَهِلُ اِلَیْکَ بِعَواطِفِ رَحْمَتِکَ، وَ لَطآئِفِ بِرِّکَ، اَنْ تُحَقِّقَ ظَنّى بِما اُؤَمِّلُهُ مِنْ جَزیلِ اِکْرامِکَ، وَ جَمیلِ اِنْعامِکَ فِى الْقُرْبى مِنْکَ، وَ الزُّلْفى لَدَیْکَ، وَ التَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ،
از تو خواهم به تابش هاى جمالت و به انوار ذات مقدّست و زارى کنم به درگاهت براى جلب عواطف مِهرت و دقائق احسانت که حقیقت بخشى به گمانم در آن چه از تو آرزومندم از بخشش فراوان و احسان نیکو در مورد تقرّب به تو و نزدیکى به حضرتت و بهره مند شدن از تماشاى جمالت،
وَ ها اَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحاتِ رَوْحِکَ وَ عَطْفِکَ، وَ مُنْتَجِعٌ غَیْثَ جُودِکَ وَ لُطْفِکَ، فآرٌّ مِنْ سَخَطِکَ اِلى رِضاکَ، هارِبٌ مِنْکَ اِلَیْکَ، راج ٍ اَحْسَنَ ما لَدَیْکَ، مُعَوِّلٌ عَلى مَواهِبِکَ، مُفْتَقِرٌ اِلى رِعایَتِکَ،
و اینک من خود را در معرض نسیم جان بخش لطف و توجّهت در آورده و خواهان باران جود و احسانت هستم و از خشمت به سوى خوشنودیت گریخته و از خودت به درگاه خودت فرار کرده ام و امید به ترین چیزى را که نزد تو است دارم و بر بخشش هاى تو اعتماد و توکّل کرده ام و نیازمند به سرپرستى و نگهدارى توأم،
اِلهى ما بَدَاْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِکَ فَتَمِّمْهُ، وَ ما وَهَبْتَ لى مِنْ کَرَمِکَ فَلا تَسْلُبْهُ، وَ ما سَتَرْتَهُ عَلَىَّ بِحِلْمِکَ فَلا تَهْتِکْهُ، وَ ما عَلِمْتَهُ مِنْ قَبیحِ فِعْلى فَاغْفِرْهُ،
خدایا، بدان چه از فضل خود درباره ی من دست زدى به پایانش رسان و آن چه از کرمت بر من بخشیدى آن را از من مگیر و آن چه را به بردبارى خویش بر من پوشانده اى آشکارش مکن و کارهاى زشتى را که من انجام داده ام برایم بیامرز،
اِلهى اِسْتَشْفَعْتُ بِکَ اِلَیْکَ، وَ اسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْکَ، اَتَیْتُکَ طامِعاً فى اِحْسانِکَ، راغِباً فِى امْتِنانِکَ، مُسْتَسْقِیاً وابِلَ طَوْلِکَ، مُسْتَمْطِراً غَمامَ فَضْلِکَ، طالِباً مَرْضاتَکَ، قاصِداً جَنابَکَ، وارِداً شَریعَةَ رِفْدِکَ، مُلْتَمِساً سَنِىَّ الْخَیْراتِ مِنْ عِنْدِکَ، وافِداً اِلى حَضْرَةِ جَمالِکَ، مُریداً وَجْهَکَ، طارِقاً بابَکَ، مُسْتَکیناً لِعَظَمَتِکَ وَ جَلالِکَ،
خدایا، خودت را به درگاهت شفیع آورم و از تو به خودت پناه برم به درگاهت آمده ام در حالى که آزمندم به احسانت مشتاقم به دریافت بخششت تشنه ام به باران رحمتت باران جویم از ابر فضل و احسانت جویاى اسباب خوشنودیت هستم و عازم تشرّف به آستانت گشته ام در جویبار عطایت وارد گشته و خواهشمند به ترین نیکی هاى تو هستم بار نیاز به درگاه حضرت تو فرود آورده و ذات تو را خواهانم کوبنده ام در رحمتت را و خوارم در برابر عظمت و جلالت،
فَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ، وَ لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ مِنْ الْعَذابِ وَ النِّقْمَةِ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.
پس انجام ده در باره ام آن چه را تو شایسته ی آنى از آمرزش و مهربانى و انجام مده درباره ام آن چه را من سزاوار آنم از عذاب و انتقام، به مهربانیت، اى مهربان ترین مهربانان.
برگرفته از کتاب شریف (( مفاتیح الجنان ؛ فصل هشتم )) ؛ تألیف محدّث بزرگ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله.
گامها و...
