مناجات خمس عشره از شرط چهارم کلمه ی لا إله إلاّ الله، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام :
الحادى عَشرَ : « مُناجات المُفتقرین » ؛ یازدهم : مناجات نیازمندان
اِلهى کَسْرى لا یَجْبُرُهُ اِلاَّ لُطْفُکَ وَ حَنانُکَ، وَ فَقْرى لایُغْنیهِ اِلاَّ عَطْفُکَ وَ اِحْسانُکَ، وَ رَوْعَتى لا یُسَکِّنُها اِلاَّ اَمانُکَ، وَ ذِلَّتى لا یُعِزُّهآ اِلاَّ سُلْطانُکَ،
خدایا، شکست مرا جز لطف و مهر تو چیزى جبران نکند و ندارِیَم را جز توجّه و احسان تو بر طرف نسازد و هراس و وحشتم را جز امان تو آرام نکند و خواریم را جز سلطنت تو به عزّت مبدّل نسازد،
وَ اُمْنِیَّتى لا یُبَلِّغُنیهآ اِلاَّ فَضْلُکَ، وَ خَلَّتى لا یَسُدُّها اِلاَّ طَوْلُکَ، وَ حاجَتى لا یَقْضیها غَیْرُکَ، وَ کَرْبى لا یُفَرِّجُهُ سِوى رَحْمَتِکَ، وَ ضُرّى لا یَکْشِفُهُ غَیْرُ رَاْفَتِکَ،
و جز فضل تو چیزى مرا به آرزویم نرساند و فقر و احتیاجم را جز احسان تو پر نکند و حاجتم را جز تو بر نیاورد، و گره از گرفتاریم جز رحمت تو نگشاید و درماندگیم را جز مهر تو بر طرف نکند،
وَ غُلَّتى لا یُبَرِّدُها اِلاَّ وَصْلُکَ، وَ لَوْعَتى لا یُطْفیها اِلاَّ لِقآؤُکَ، وَ شَوْقى اِلَیْکَ لا یَبُلُّهُ اِلَّا النَّظَرُ اِلى وَجْهِکَ، وَ قَرارى لا یَقِّرُّدُونَ دُنُوّى مِنْکَ وَ لَهْفَتى لا یَرُدُّها اِلاَّ رَوْحُکَ،
و سوز دلم را جز وصل تو فرو ننشاند و شعله درونم را جز لقاء تو خاموش نسازد و بر آتش اشتیاقم جز نظر به جلوهات چیزى آب نریزد و قرارى ندارم جز در نزدیکى تو و حسرت و افسوسم را جز نسیم جانبخش رحمتت باز مگرداند،
وَ سُقْمى لا یَشْفیهِ اِلاَّ طِبُّکَ، وَ غَمّى لا یُزیلُهُ اِلاَّ قُرْبُکَ، وَ جُرْحى لا یُبْرِئُهُ اِلاَّ صَفْحُکَ، وَ رَیْنُ قَلْبى لا یَجْلُوهُ اِلاَّ عَفْوُکَ، وَ وَسْواسُ صَدْرى لا یُزیحُهُ اِلاَّ اَمْرُکَ،
و دردم را جز طبابت تو درمان نکند و اندوهم را جز قرب تو نزداید و زخمم را جز گذشت تو التیام نبخشد و زنگ دلم را جز عفو تو پاک نکند، و اندیشه هاى باطل درونم را جز فرمان تو برطرف نکند،
فَیا مُنْتَهى اَمَلِ الْأمِلینَ، وَ یا غایَةَ سُؤْلِ السَّآئِلینَ، وَ یا اَقْصى طَلِبَةِ الطَّالِبینَ، وَ یا اَعْلى رَغْبَةِ الرَّاغِبینَ، وَ یا وَلِىَّ الصَّالِحینَ وَ یا اَمانَ الْخآئِفینَ، وَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ، وَ یا ذُخْرَ الْمُعْدِمینَ، وَ یا کَنْزَ الْبآئِسینَ، وَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ، وَ یا قاضِىَ حَوآئِجِ الْفُقَرآءِ وَ الْمَساکینَ، وَ یا اَکرَمَ الْأَکْرَمینَ، وَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ، لَکَ تَخَضُّعى وَ سُؤالى، وَ اِلَیْکَ تَضَرُّعى وَ ابْتِهالى،
پس اى منتها آرزوى آرزومندان و اى سر حدّ نهایى خواسته درخواست کنندگان و اى آخرین مرحله مطلوب طلب کنندگان و اى بالاترین خواهش خواهشمندان و اى سرپرست شایستگان و اى امان بخش ترسناکان و اى اجابت کننده دعاى درماندگان و اى ذخیره نداران و اى گنج مستمندان و اى فریاد رس فریادخواهان و اى برآرنده ی حاجات فقیران و بیچارگان و اى بزرگوارترین بزرگواران و اى مهربان ترین مهربانان، به درگاه تو است فروتنى و خواسته ام و به سوى تو است زارى و ناله ام،
اَسْئَلُکَ اَنْ تُنیلَنى مِنْ رَوْحِ رِضْوانِکَ، وَ تُدیمَ عَلَىَّ نِعَمَ امْتِنانِکَ وَ ها اَنَا بِبابِ کَرَمِکَ واقِفٌ، وَ لِنَفَحاتِ بِرِّکَ مُتَعَرِّضٌ، وَ بِحَبْلِکَ الشَّدیدِ مُعْتَصِمٌ، وَ بِعُرْوَتِکَ الْوُثْقى مُتَمَسِّکٌ،
از تو خواهم که مرا به نسیم جان بخش خوشنودیت برسانى و نعمت هایى را که از روى امتنان به من دادى ادامه دهى و من هم اکنون به در خانه ی کرمت ایستاده و خود را در معرض وزش نسیم هاى رحمتت قرار داده و به رشته ی محکمت چسبیده و به دستاویز محکمت چنگ زده ام،
اِلهى اِرْحَمْ عَبْدَکَ الذَّلیلَ، ذَا الّلِسانِ الْکَلیلِ وَ الْعَمَلِ الْقَلیلِ، وَ امْنُنْ عَلَیْهِ بِطَوْلِکَ الْجَزیلِ، وَ اکْنُفْهُ تَحْتَ ظِلِّکَ الظَّلیلِ یا کَریمُ یا جَمیلُ، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.
خدایا، ترحّم کن به این بنده ی ذلیلت که زبانش کُند و عملش اندک است و بر او به وسیله ی احسان فراوانت منّت بنه و او را در زیر سایه ی پایدارت بِبَر، اى بزرگوار اى زیبا بخش، اى مهربان ترین مهربانان.
برگرفته از کتاب شریف (( مفاتیح الجنان ؛ فصل هشتم )) ؛ تألیف محدّث بزرگ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله.
گامها و...
