مناجات خمس عشره از شرط چهارم کلمه ی لا إله إلاّ الله، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام :
الثّامِنه : « مُناجات المُریدین » ؛ هشتم : مناجات ارادت مندان
سُبْحانَکَ ما اَضْیَقَ الْطُّرُقَ عَلى مَنْ لَمْ تَکُنْ دَلیلَهُ، وَ ما اَوْضَحَ الْحَقَ عِنْدَ مَنْ هَدَیْتَهُ سَبیلَهُ،
منزّهى تو ! چه اندازه تنگ است راه ها بر کسى که توأش رهنمون نباشى و چه اندازه حقیقت روشن است براى کسی که تو راهش را نشانش داده اى،
اِلهى فَاسْلُکْ بِنا سُبُلَ الْوُصُولِ اِلَیْکَ، وَ سَیِّرْنا فى اَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَیْکَ، قَرِّبْ عَلَیْنَا الْبَعیدَ، وَ سَهِّلْ عَلَیْنَا الْعَسیرَ الشَّدیدَ،
خدایا پس ما را به راه هاى رسیدن به درگاهت بدار و از نزدیک ترین راهى که به تو رسند ما را ببَر، دور را بر ما نزدیک گردان و راه هاى سخت و دشوار را بر ما آسان و هموار ساز،
وَ اَلْحِقْنا بِعِبادِکَ الَّذینَ هُمْ بِالْبِدارِ اِلَیْکَ یُسارِعوُنَ، وَ بابَکَ عَلَى الدَّوامِ یَطْرُقُونَ، وَ اِیَّاکَ فِى اللَّیْلِ وَ النَّهارِ یَعْبُدُونَ،
و ملحق مان دار به آن بندگانت که در پیشى گرفتن به سویت شتاب کنند و یکسره به طور مداوم درِ خانه ات را مى کوبند و در شب و روز تو را پرستش کنند،
وَ هُمْ مِنْ هَیْبَتِکَ مُشْفِقُونَ، الَّذینَ صَفَّیْتَ لَهُمُ الْمَشارِبَ، وَ بَلَّغْتَهُمُ الرَّغآئِبَ، وَ اَنْجَحْتَ لَهُمُ الْمَطالِبَ،
و آن ها از هیبتت ترسانند، آنان که آبخورشان را پاک کردى و به خواسته های شان رسانیدى و به دادن آن چه جویایش بودند، کامرواشان ساختى،
وَ قَضَیْتَ لَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ الْمَأرِبَ، وَ مَلَأْتَ لَهُمْ ضَمآئِرَهُمْ مِنْ حُبِّکَ، وَ رَوَّیْتَهُمْ مِنْ صافى شِرْبِکَ،
و حاجت هاشان را از فضل خویش برآوردى، و دل هاشان را سرشار از دوستى خویش کردى و از آب زلال معرفتت سیراب شان کردى،
فَبِکَ اِلى لَذیذِ مُناجاتِکَ وَصَلُوا، وَ مِنْکَ اَقْصى مَقاصِدِهِمْ حَصَّلُوا، فَیا مَنْ هُوَ عَلَى الْمُقْبِلینَ عَلَیْهِ مُقْبِلٌ،
پس به وسیله ی تو به لذّت مناجاتت نائل گشتند و از ناحیه ی تو بالاترین مقاصدشان را به دست آوردند. پس اى
کسى که بر آنان که به سویش رو کنند، رو آورى،
وَ بِالْعَطْفِ عَلَیْهِمْ عآئِدٌ مُفْضِلٌ، وَ بِالْغافِلینَ عَنْ ذِکْرِهِ رَحیمٌ رَؤُفٌ، وَ بِجَذْبِهِمْ اِلى بابِهِ وَدُودٌ عَطُوفٌ،
و با توجّه بدان ها مهر ورزى و نعمت بخشى و اى آن که نسبت به بى خبران و غافلان از ذکر خود رحیم و مهربانى و با جلب آنان به درگاهت دوست دار و مهر ورزى،
اَسْئَلُکَ اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ اَوْفَرِهِمْ مِنْکَ حَظّاً، وَ اَعْلاهُمْ عِنْدَکَ مَنْزِلاً، وَ اَجْزَلِهِمْ مِنْ وُدِّکَ قِسْماً، وَ اَفْضَلِهِمْ فى مَعْرِفَتِکَ نَصیباً،
از تو خواهم از کسانى قرارم دهى که بهره بیش ترى از تو دریافت داشته و مرتبه ی والاترى را حائز گشته و از دوستیت نصیب بیش ترى عایدش شده و در معرفتت سهم زیادترى بهره اش داده اند،
فَقَدِ انْقَطَعَتْ اِلَیْکَ هِمَّتى، وَ انْصَرَفَتْ نَحْوَکَ رَغْبَتى، فَاَنْتَ لا غَیْرُکَ مُرادى، وَ لَکَ لا لِسِواکَ سَهَرى وَ سُهارى،
زیرا که توجّه من از همه جا به سوى تو منقطع شده و اراده و آرزویم به جانب تو گشته است. پس مراد من تنها تویى نه دیگرى و شب زنده دارى و بى خوابیم فقط به خاطر تو است نه غیر تو،
وَ لِقآؤُکَ قُرَّةُ عَیْنى، وَ وَصْلُکَ مُنى نَفْسى، وَ اِلَیْکَ شَوْقى، وَ فى مَحَبَّتِکَ وَلَهى، وَ اِلى هَواکَ صَبابَتى،
و دیدارت نور چشم من است و وصل تو آرزوى جان من و به سوى تو است اشتیاقم و در وادى محبّت تو سرگشته ام، و در هواى تو است دل دادگیم،
وَ رِضاکَ بُغْیَتى، وَ رُؤْیَتُکَ حاجَتى، وَ جِوارُکَ طَلَبى، وَ قُرْبُکَ غایَةُ سُؤْلى، و َفى مُناجاتِکَ رَوْحى وَ راحَتى،
و خوشنودى تو است مقصودم و دیدار تو است حاجت من و نعمت جوارت مطلوب من است، نزدیکى و قرب به تو منتهاى خواسته من است و در مناجات با تو است خوشى و راحتیم،
وَ عِنْدَکَ دَوآءُ عِلَّتى، وَ شِفآءُ غُلَّتى، وَ بَرْدُ لَوْعَتى، وَ کَشْفُ کُرْبَتى، فَکُنْ اَنیسى فى وَحْشَتى، وَ مُقیلَ عَثْرَتى، وَ غافِرَ زَلَّتى، وَ قابِلَ تَوْبَتى، وَ مُجیبَ دَعْوَتى، وَ وَلِىَ عِصْمَتى وَ مُغْنِىَ فاقَتى،
و پیش تو است داروى دردم و شفاى جگر سوخته ام و تسکین حرارت دلم و برطرف شدن دشواریم. پس اى خدا؛ بوده باش، تو انیس و هم دمم در حال وحشتم و گذرنده از لغزشم و آمرزنده ی گناهم و پذیرنده ی توبه ام و اجابت کننده ی دعایم و سرپرست نگهداریم و توانگرى ده از نداریم،
وَ لا تَقْطَعْنى عَنْکَ، وَ لا تُبْعِدْنى مِنْکَ، یا نَعیمى وَ جَنَّتى، وَ یا دُنْیاىَ وَ آخِرَتى یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ .
و مرا از خویش جدایم مکن و از درگاهت دورم منما ؛ اى
تو نعیم و جنّت من و اى دنیا و آخرتم، اى مهربان ترین مهربانان .
برگرفته از کتاب شریف (( مفاتیح الجنان ؛ فصل هشتم )) ؛ تألیف محدّث بزرگ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله.
گامها و...
