مناجات خمس عشره از شرط چهارم کلمه ی لا إله إلاّ الله، حضرت امام علی بن الحسین علیهما السّلام :
الرَّابِعَه عَشَر : « مُناجات المُعتَصِمین » ؛ چهاردهم : مناجات پناه برندگان
اَللَّهُمَّ یا مَلاذَ اللّائِذینَ، وَ یا مَعاذَ الْعآئِذینَ، وَ یا مُنْجِىَ الْهالِکینَ، وَ یا عاصِمَ الْبآئِسینَ، وَ یا راحِمَ الْمَساکینِ،
خدایا، اى پناهِ پناه جویان و اى پناه دهِ پناهندگان و اى نجات دهنده ی هلاک شدگان و اى نگهدار بیچارگان و اى مهرورز مسکینان،
وَ یا مُجیبَ الْمُضْطَرّینَ، وَ یاکَنْزَ الْمُفْتَقِرینَ، وَ یا جابِرَ الْمُنْکَسِرینَ، وَ یا مَأوَى الْمُنْقَطِعینَ، وَ یا ناصِرَ الْمُسْتَضْعَفینَ،
و اى اجابت کننده ی درماندگان و اى گنج فقیران و اى جبران کننده ی دل شکستگان و اى جاى ده دور از وطنان و اى یاور آنان که ناتوان شان شمرده اند،
وَ یا مُجیرَ الْخآئِفینَ وَ یا مُغیثَ الْمَکْرُوبینَ، وَ یا حِصْنَ اللّاجینَ،
و اى پناه دهِ ترس ناکان و اى فریاد رس غم دیدگان و اى قلعه ی محکم پناهندگان،
اِنْ لَمْ اَعُذْ بِعِزَّتِکَ فَبِمَنْ اَعُوذُ، وَ اِنْ لَمْ اَ لُذْ بِقُدْرَتِکَ فَبِمَنْ اَلوُذُ، وَ قَدْ اَلْجَاَتْنِى الذُّنُوبُ اِلىَ التَّشَبُّثِ بِاَذْیالِ عَفْوِکَ،
اگر من به عزّت تو پناه نیاورم پس به که پناه برم و اگر به قدرت تو دست پناهندگى دراز نکنم پس به که پناهنده شوم. (خدایا) گناهان مرا ناچار کرده که به دامان عفوت چنگ زنم،
وَ اَحْوَجَتْنِى الْخَطایا اِلىَ اسْتِفْتاحِ اَبْوابِ صَفْحِکَ، وَ دَعَتْنِى الْإِسآئَةُ اِلَى الْأِناخَةِ بِفِنآءِ عِزِّکَ، وَ حَمَلَتْنِى الْمَخافَةُ مِنْ نِقْمَتِکَ عَلَى الْتَّمَسُّکِ بِعُرْوَةِ عَطْفِکَ،
و خطاها مرا نیازمند کرده که از تو بخواهم درهاى چشم پوشیت را به رویم بگشایى و بدی ها مرا بدین جا کشانده که به آستان عزّت تو بار اندازم و ترس از انتقام مرا واداشته که به رشته ی محکم مهر تو چنگ زنم،
وَ ما حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِکَ اَنْ یُخْذَلَ، وَ لا یَلیقُ بِمَنِ اسْتَجارَ بِعِزِّکَ اَنْ یُسْلَمَ اَوْ یُهْمَلَ،
و به راستى آن کس که به ریسمان تو چنگ زند، سزاوار خوارى نیست و آن کس که به عزّت تو پناهنده شود، تسلیم کردنش و یا واگذاردنش شایسته نیست،
اِلهى فَلا تُخْلِنا مِنْ حِمایَتِکَ، وَ لا تُعْرِنا مِنْ رِعایَتِکَ، وَ ذُرْنا عَنْ مَوارِدِ الْهَلَکَةِ، فَاِنَّا بِعَیْنِکَ وَ فى کَنَفِکَ وَ لَکَ،
پس اى خدا ما را از حمایت خویش وامگذار و از رعایت خود باز مدار و از پرتگاه هاى هلاکت بازدار، زیرا ما در تحت توجّه تو و در کنف حمایت تو و از آن توئیم،
اَسْئَلُکَ بِاَهْلِ خآصَّتِکَ مِنْ مَلائِکَتِکَ وَ الصَّالِحینَ مِنْ بَرِیَّتِکَ، اَنْ تَجْعَلَ عَلَیْنا واقِیَةً تُنْجینا مِنَ الْهَلَکاتِ، وَ تُجَنِّبُنا مِنَ الْافاتِ، وَ تُکِنُّنا مِنْ دَواهِى الْمُصیباتِ، وَ اَنْ تُنْزِلَ عَلَیْنا مِنْ سَکینَتِکَ، وَ اَنْ تُغَشِّىَ وُجُوهَنا بِاَنْوارِ مَحَبَّتِکَ،
از تو خواهم به حقّ خاصّان درگاهت از فرشتگان و شایستگان از بندگانت که براى ما سپرى قرار دهى که ما را از مهالک نجات دهد و خودت ما را از آفات دور کنى و از مصیبت هاى بزرگ ما را محفوظ دارى و از آرامش خود بر ما فرود آرى و چهره هاى ما را به انوار محبّت خویش بپوشانى،
وَ اَنْ تُؤْوِیَنا اِلى شَدیدِ رُکْنِکَ، وَ اَنْ تَحْوِیَنا فى اَکْنافِ عِصْمَتِکَ، بِرَاْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.
و در پایگاه محکمت ما را جاى دهى و ما را در کرانه هاى عصمت خویش بدارى به حقّ عطوفت و مهرت، اى مهربان ترین مهربانان. برگرفته از کتاب شریف (( مفاتیح الجنان ؛ فصل هشتم )) ؛ تألیف محدّث بزرگ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله.
گامها و...
